Kanë kaluar 31 vite që nga arratisja e bujshme nga Shqipëria e shkrimtarit Ismail Kadare. Pas hapjes së ambasadave më 2 korrik 1990, ishte pikërisht ikja e Kadaresë, me 24 tetor të po atij viti, që do trondiste themelet e regjimit komunist.
Nëpërmjet valëve të “Zërit të Amerikës”, u dha njoftimi se shkrimtari i njohur kishte kërkuar azil politik në Francë, duke refuzuar qëndrimin në Shqipëri dhe duke ngarkuar me përgjegjësi udhëheqësit shtetërorë të asaj kohe.
Kadareja kërkoi strehim politik, por ky term që ishte deri diku i panjohur për shqiptarët, ndaj njehsohej lehtësisht me fjalën “arratisje”. Në sytë e njerëzve të zakonshëm, Ismaili shihej si një njeri i privilegjuar, ndaj dhe zhurma e largimit ishte e madhe.
Vetë Kadare nuk e ka cilësuar këtë si një arratisje, por si një largim.
“Mundohesha ta shmangia këtë fjalë, pasi e dija konotacionin si dhe pasojat e saj”, sqaronte me vonë shkrintari në një prej intervistave të tij.
Ikja e Kadaresë u bë nga aeroporti i Rinasit, ndërkohë qe ky akt u konsiderua si shuplaka më e fortë që po i jepej drejtuesve politikë që drejtonin Shqipërinë, veçanërisht ish-presiedentit Ramiz Alia.
