Ishte vetëm 20 vjeç kur zbuloi se vuante nga skleroza multiple, sëmundje që e mundon prej 23 vitesh. Ajo e ka bërë të ecë me vështirësi, ia ka marrë fuqinë, por jo pasionin për letërsinë. Me një forcë të jashtëzakonshme dhe një zemër të madhe, Endiza Dema vjen sot në “Vizioni i Pasditë” për të ndarë sfidat që sjell sëmundja dhe forcën për ta përballur çdo ditë me guxim.
E pyetur nga moderatorja Brikena Prifti nëse e ka të vështirë të flasë për sëmundjen, thotë se fillimisht e ka pasur, por tani është mësuar.
Endiza Dema: Tani jo, më parë e kisha shumë problem. U bënë disa vite e sëmurë. Gjendja ime është përkeqësuar. Tani nuk lëviz më me dëshirë, e kam të vështirë të dal, të takoj njerëz, të jem gjithmonë e rrethuar nga njerëz të tjerë. Tani jam më shumë në shtëpi.
Tregon se si e mësoi për sëmundjen. Shenjat e para i injoroi, por më pas ato filluan të bëheshin shqetësuese, dhe kjo e detyroi të bënte një kontroll.
Endiza Dema: Ishte një kontroll rutinë, atëherë do të filloja studimet në universitet. Në fillim nuk i dhashë shumë rëndësi, por më pas simptomat vazhdonin. U vizitova dhe zbulova se isha me sklerozë multiple, një sëmundje që nuk e dija se ekzistonte. Ishte e rëndë për mua dhe nuk e kisha parasysh se kjo sëmundje do të rëndohej gjithnjë e më shumë. Isha e re dhe nuk i dhashë rëndësi, mendova se do kalonte.
Gjithashtu në Vizion Plus rrëfen se cilat janë simptomat e para të kësaj smundjeje.
Endiza Dema: Nuk kisha ndjesinë e prekjes së duarve, çfarë kisha në dorë e hidhja pa kuptuar, këmbën e majtë dhe të djathtë nuk i lëvizja si duhet. Unë kam studiuar në Itali dhe mu shfaq disa herë, më pengoi lëvizjen e dorës dhe këmbës, shqetësimet e para ishin 20 vjeç dhe jo shumë të rënda, pastaj filluan duke u shtuar. Mjekët më thanë që është një sëmundje e cila menaxhohet dhe nuk është vdekjeprurëse, por kaq nuk mjafton. Përveç mjekimeve unë kam nevojë edhe për seanca fizioterapie, duhet të kem një person që merret me mua.
Thotë se në 10 vitet e para të sëmundjes ishte aktive, por tani e ka shumë të vështirë që të ecë.
Endiza Dema: Në 10- vjeçarin e parë isha mirë, dilja, lëvizja. Pas 10 viteve kisha më shumë vështirësi. Fillova të kuptoja se nuk ishte aq e thjeshtë. Pengesa më e madhe ishte ecja. Ekuilibri është i pari dhe ecja. Janë dy gjërat që të pengojnë të jetosh normal. Jeta mbaron kur një njeri e kupton se nuk mund të lëvizë.
Në Shqipëri mungojnë ilaçet për këtë sëmundje, prandaj Endiza e ka të vështirë mjekimin.
Endiza Dema: Në Shqipëri nuk ka shumë mjekime për këtë sëmundje. Në Shqipëri ka mungesë ilaçesh. Kohët e fundit kanë ardhur dy mjekime të reja, që janë goxha të mira, por nuk është se përfitojnë shumë. Edhe mjekët nuk e rekomandojnë shumë sepse thonë që ka efekte anësore. Por, unë jam e sëmurë. Nëse kam ilaçin mbase edhe bëhem më mirë.
Pavarësisht vështirësive, thotë se ndihet triumfuese dhe se do të vazhdojë të luftojë.
Endiza Dema: E ndjej veten triumfuese sepse jam ende në këmbë, vazhdoj të luftoj dhe nuk e humb kurrë shpresën. Një ditë do të vijë edhe dita ime. Sëmundja jonë nuk është e njëllojtë në të gjithë personat. Gjithsecili ka problemet e veta. Dikush është më aktiv, dikush më pasiv.
Sa i përket ëndrrave, thotë se disa janë zbehur me kalimin e kohës për shkak të sëmundjes dhe primare tani është familja. Megjithatë shpresat nuk i janë shuar se një ditë do të arrijë që t’i realizojë të gjitha ëndrrat që kishte në moshën 20-vjeçare.
Endiza Dema: Unë kam ëndrra shumë, kisha shumë ëndrra kur isha 20 vjeç. Për shkak të sëmundjes filluan të zbeheshin, megjithatë për mua është e rëndësishme karriera që tani është ndërprerë. Tani për mua është e rëndësishme familja. Kam primare familjen dhe jetën time. Pastaj synimet e mia ishalla bëhen, por në mendjen time i kam. Më japin forcë./vizionplus.tv
